ارزیابی کاهش مقیاس آماری در شمال ایران

دانشمندان متعقدند که افزایش غلظت گازهای گلخانه ای در اتمسفر باعث تغییر اقلیم خواهد شد. مدل های جهانی اقلیم (gcms) برای تخمین میزان این تغییرات در آینده گسترش یافته اند. اما قدرت تفکیک پایین مدل های جهانی اقلیم، استفاده از آنها را برای مطالعات هیدرولوژیکی و محلی ناممکن کرده است. اکثر مدل های جهانی اقلیم دارای قدرت تفکبک بیشتر از 2 درجه عرض و طول جغرافیایی هستند. بنابراین لازم است که مقیاس خروجی این مدل ها را کاهش داد. در این مطالعه، یک روش کاهش مقیاس آماری مبتنی بر رگرسیون، برای مدل کردن بارندگی و درجه حرارت (حداقل و حداکثر) روزانه در شمال ایران مورد ارزیابی واقع شده است. محاسبات کاهش مقیاس با استفاده از مدل asd انجام شده است که در این مدل انتخاب متغیرها با استفاده از رگرسیون گام به گام انجام می شود. برای واسنجی مدل رگرسیونی از داده های ncep و برای ساخت سناریوی اقلیمی تا سال 2100 از مدل cgcm2a2 استفاده شده است. ایستگاه های مورد مطالعه 5 ایستگاه واقع در حاشیه دریای خزر هستند. روند تغییرات اقلیمی با استفاده از شیب سن تخمین زده شده است. نتایج نشان دهنده قابلیت بالای روش در مدل کردن درجه حرارت و پیچیدگی مدل کردن بارندگی است. درجه حرارت (حداقل و حداکثر) مشاهده شده و مدل شده روند صعودی داشته و شدت افزایش درجه حرارت حداقل بیشتر از درجه حرارت حداکثر است. روند تغییرات بارندگی مشاهده شده در همه ایستگاه ها مشابه نبوده اما بارندگی مدل شده در اکثر ایستگاه ها روند نزولی دارد.